siebie. Carrie była na niego zła, ale nic nie powiedziała. Nie chciała zaczynać awantury zaraz pierwszego dnia i to jeszcze w obecności Danny'ego. - Niemniej bardzo cię proszę, żebyś już nigdy więcej nie zabierał Danny'ego, kiedy śpię - powiedziała, zmusiwszy się do zachowania spokoju. - To była zupełnie wyjątkowa sytuacja - usprawiedliwiał się Nik. - Mam nadzieję, że mały nieprędko znów będzie marudził przez całą noc. Obojętny ton, jakim Nikos zbył to straszne dla niej wydarzenie, doprowadzał Carrie do rozpaczy, ale i tym razem zmilczała, bo do pokoju wróciła młoda kobieta z tacą wypełnioną jedzeniem. - O, jest twoje śniadanie - powiedział Nikos, gdy pokojówka ustawiła tacę na stoliku stojącym na tarasie. - Danny już zjadł i wypił trochę mleka. Wybacz, że zostawiam cię samą, ale mam mnóstwo zaległej pracy. Wyszedł, zostawiając ją w towarzystwie Danny'ego i młodej Greczynki, która w wyczekującej pozie stała przy stoliku. - Czy życzy pani sobie kawy? - spytała, kiedy Carrie wyszła na balkon. - A może jeszcze coś do jedzenia? - O, nie. Bardzo dziękuję - odparła Carrie. - Tu i tak jest więcej, niż dam radę zjeść. Dopiero kiedy zobaczyła oszroniony dzbanek ze schłodzonym sokiem pomarańczowym, poczuła, jak bardzo jest spragniona. R S - Może potrzymać dziecko, kiedy pani będzie się posilała? - pokojówka była pełna dobrych chęci. - Nie trzeba - Carrie się uśmiechnęła. - Dziękuję bardzo. Na pewno sami sobie doskonale poradzimy. Odetchnęła z ulgą, gdy pokojówka wreszcie sobie poszła. Nie była przyzwyczajona do tego, żeby obcy ludzie wyręczali ją w domowych czynnościach. Usiadła przy stoliku, posadziła sobie Danny'ego na kolanach, nalała pełną szklankę soku. Dopiero kiedy wypiła sok i odstawiła szklankę, zauważyła, jaki cudowny widok rozciąga się z balkonu. Nik wprawdzie wspominał, że jego dom znajduje się w górach, ale Carrie, nawet gdyby bardzo chciała, nie potrafiłaby wyobrazić sobie tak pięknej okolicy. Zieleń drzew na stokach gór sąsiadowała z opalizującą szarością gajów oliwnych w dolinie, by na samym dole przejść płynnie w turkusowy połysk morskich fal. Gdzieniegdzie wzbijały się w niebo wysokie smukłe cyprysy, spomiędzy zieleni przeświecała naga brązowa skała. Trudno byłoby sobie wyobrazić piękniejszy widok, zwłaszcza że dzień był słoneczny, typowy dla terenów położonych nad Morzem Śródziemnym. Carrie od kilku lat mieszkała w Londynie, gdzie z okien było widać domy po drugiej stronie ulicy. Nic